Een stukje bosland in de stad

Bij dit project kwam de vraag om de achtertuin van deze rijwoning in te richten met respect voor de huidige, uit de kluiten gewassen bomen en hun wortelgestel. Er werd een pad van de woning tot het tuinhuis achteraan het perceel gevraagd. Een aandachtspunt hierbij is de soms hoge waterstand in de koudere maanden van het najaar.

Zwevend vlonderpad

De meest respectvolle aanpak voor de boomwortels was naar ons gevoel een zwevend vlonderpad in hardhout planken. De uitvoering van een verhard pad in volle grond zou onvermijdelijk schade voor het wortelgestel betekenen. Het hoger aangelegde vlonderpad heeft verder nog als voordeel dat een hogere waterstand niet meteen voor natte voeten zorgt. Verder sluit hout als materiaal mooi aan bij de toch erg natuurlijke omgeving die de bestaande loofbomen, heesters en hagen creëren.

Een invoelbare bezorgdheid van de eigenaar is mogelijke gladheid bij dit soort pad. Dit gaan we opvangen door het inwerken van kleine anti-slip strips in de vlonderplanken.

Schaduwterras onder de bomen

Ook de centrale terraszone vormde een uitdaging qua keuze van verharding vanwege manifest aanwezige boomwortels. We kozen er dan ook voor om het vlonderpad hier breder te trekken en te laten overgaan in een zitplek, met behoud van voldoende ruimte voor een loopzone. Ook hier staan we er niet enkel achter omwille van het wortel-besparende aspect. Hout zorgt voor een warme ondergrond en sluit hier mooi aan bij de omgeving.

Natuurlijke afscheiding

Het perceel is gedeeltelijk omrand door hagen. Net ter hoogte van het terras had deze haag echter zijn beste tijd gehad. Vanwege de nabijheid van grote loofbomen vreesden we echter dat gewoon vernieuwen van de haag niet de beste optie zou zijn. De volwassen bomen onttrekken immers veel water en voeding uit de bodem, die er zo minder te vinden zou zijn voor jonge haagplanten. Dan maar een andere oplossing zoeken.

Die vonden we in wilgentenen, jonge en buigzame wilgentakken, die worden gevlochten rond kastanje steunpalen. Deze rustieke afscheiding laten we begroeien met wilde wingerd. Deze snel groeiende klimplant geeft een mooi blad in het groeiseizoen en een spetterende herfstkleur. Met dit type afscheiding hadden we ook meteen een minimaal ingrijpende verankering in de grond, opnieuw rekening houdend met het aanwezige wortelnetwerk.

Schaduwminnende beplanting

Op vlak van beplantingskeuze waren de kaarten hier net iets anders geschud dan in de meeste andere projecten. Waar er in de meeste tuinen redelijk wat zon de plantvakken bereikt, ligt een aanzienlijk gedeelte van deze tuin een groot deel van de dag in de schaduw.

We blijven trouw aan onze combinatie van voorjaarsbollen, vaste planten en siergrassen om het hele jaar door voor beleving te zorgen. In de keuze voor de specifieke plantensoorten kwamen we natuurlijk terecht bij planten die een plekje in de schaduw wel waarderen. Zo kregen varens en vaste planten die eerder uitblinken qua bladvorm en bladgrootte een meer prominente rol in het beplantingsplan.

De bloei zal hier iets subtieler zijn, maar het geheel niet minder mooi. De bestaande en wintergroene heesters (onder andere rododendron) hebben we behouden en zorgen voor structuur. Het vlonderpad begint tussen twee zulke heesters en wordt hier visueel even smaller, om enkele meters verder terug te “openen” en verbreden tot een aangename zitplek.

Connectie met de woning

We mochten dit natuurlijk stukje bosland niet vergeten te verbinden met de woning. Hiervoor hebben we twee muurtjes ingetekend in het eerste deel van de achtertuin, afgewerkt in dezelfde steen als de gevel van de woning en voorzien van een stevige deksteen. Op die manier kan er ook makkelijk even halt gehouden worden en op gezeten worden met een drankje.